Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

Προς Χάρη Βρόντο

Όταν πριν πολλά χρόνια εξέφρασα εις εκκλησίδιον μετά καφενείου της Πλατείας Κλαυθμώνος, πάλαι ποτέ τόπος συναθροίσεως των φίλων του λησμονημένου Σωτήρη Σκίππη και του περιοδικού Πλανόδιον ( τυχαίο; ) τις αμφιβολίες μου για την αυθεντικότητα του ποιητικού εγχειρήματος του Χάρη Β, ο κος Βρόντος ( ωραίο όνομα για μουσικό!) με καταβρόντισε ότι ζηλεύω και επιβουλεύομαι την δόξαν του Χάρη Β. Τώρα αρθρογραφεί εις τον Νέον Πλανόδιον, με νέον μένος και νέαν γνώμην με νέαν αφέλειαν ότι υπήρξε θύμα καθώς έκανε όπερα με λιμπρέτο το πλέον κατηγορούμενο κείμενο του Χάρη Β για λογοκλοπή. Νέος στην εξαπάτηση, νέος στο φρόνημα, νέος στις προειδοποιήσεις, νέος στην οργή, ως εάν κανείς να μην τον είχε προειδοποιήσει και μάλιστα εγκαίρως. Γι αυτό και ως απάντησιν δια τις τότε απαντήσεις του έχω να γράψω εις δεύτερον πρόσωπον το εξής: Αφού βρε Χαρούλη μου Βρόντε δεν ήξερες και δεν είχες κριτήριο όταν σε προειδοποιούσα, γιατί δεν καθόσουν καλύτερα να πουλάς λεκάνες και πλακάκια όπως χρόνια έκανες; Τι τις ήθελες τις Όπερες, μου λες; Και τώρα διαμαρτύρεσαι. Στο βιβλίο για το Χάρη Β και τις λογοκλοπές που θα γράψω όταν έλθει η ώρα θα ανοίγω τα λογοτεχνικά ευρήματα προς το φαινόμενο, άξιο ψυχολογικής μελέτης, ενός ανθρώπου που μιλάει μονάχα με τσιτάτα για το κάθε τι και μάλιστα χρησιμοποιεί δυο τη φορά σε μερικές περιπτώσεις, το λεγόμενο τσιτάτο κόντρα. Φαινόμενο που περισσότερο κρυμμένο συνοδεύει γνωστό ρακοσυλλέκτη φράσεων εγκρίτου λογοτεχνικού περιοδικού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου