Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

Λαγικά

Δεν ξέρω αν είναι σταλινική πρακτική να αρνείσαι το πασιφανές, αλλά συνηθίζεται στη λογοτεχνία. Η μία κάνει παστίς της Βακαλό, αλλά είναι το μόνο που δεν αναφέρεται. Ο Μαρωνίτης κάποτε πάλευε δυο ώρες να μην αναφέρει το όνομα του Μπέκετ μιλώντας για το Χειμωνά... Στα πλαίσια αυτά ο κος Κώστας Βούλγαρης, αφού μετά μια δεκαετία επληροφορήθη την έννοια της λέξης παστίς, ανακάλυψε πως το μεγαλύτερο μέρος του κόρπους του ποιητικού έργου του Λάγιου δεν είναι παστίς. Σας γελούν τα μάτια σας.
Ε, αφού δεν είναι κε Βούλγαρη, δεν είναι, και εσχάτως είδα πολλούς ιπταμένους γαϊδάρους στην Αρκαδία. ( Ο ίδιος βέβαια χωρίς να το καταλάβει, συσχετίζοντας Λάγιο και Σολωμό με άλλες αμετροέπειες, ως το συνηθά, έφτασε κοντά στο να καταλάβει ότι το αποστρογγυλεμένο έργο του Λάγιου περιέχει μιμητικές μεταθέσεις ως αδρανή υλικά και φραγμέντα πρωτότυπα, γεγονός που φαίνεται και από τις παραθέσεις ποιημάτων του.
Αν εξαιρέσεις δυο μπαλάντες κι ένα σονέτο οι αναγνώστες δεν βρίσκουν να κάνουν παραπομπές. Μια σοβαρή φιλολογία αντί να προσπαθεί να μας τυφλώσει με τις εμμονές της, καλό θα ήταν να αρχίσει να απομονώνει τα ζωτικά φραγμέντα της ποίησης του Λάγιου και να τα κάνει μιαν ανθολογία, όπως ο Χριστιανόπουλος έκανε τους δεκαπεντασύλλαβους του Σολωμού. Αλλά αυτά για να τα πιάσει ο κος Βούλγαρης θέλει μια τριακονταετία, οπότε είναι αμφίβολο αν θα ζούμε.)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου