Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

Δημήτρης Καλοκύρης. Η υψηλή τέχνη να μην αφήνεις ένα στίχο στη μνήμη

Ο Δημήτρης Καλοκύρης είναι με απόλα μέσα. Διαθέτει το βίο του Σαλιέρι της εποχής και έχει διατρέξει όλη τη συγγραφική και εικαστική σκάλα των εξουσιών που μπορεί να έχει ένας λογοτέχνης του 70. Για Ίτορίες της Λογοτεχνίας άψογος. Μέχρι και Μπόρχες μετέφρασε αλλά δεν ξέρουμε σαφώς από ποιά γλώσσα. Το μεγαλύτερο κατόρθωμά του όμως είναι η ποιησή του. Ανήκει στη σχολή " Δεν Κουνιέται Φύλλο " εις την οποίαν ανήκουν και ευάριθμοι της γενιάς του. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα αυτής της σχολής, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται κι όχι για αδυναμία που θα νόμιζε ο αφελής αναγνώστης, είναι η συγγραφή στίχων που δεν καταφέρνουν να αποτυπωθούν στη μνήμη μας. Σαράντα σχεδόν χρόνια τώρα ο Δημήτρης Καλοκύρης, κοπιάζει συνειδητά, δεν είναι πως του λείπει το ταλέντο, γιατί, αντίθετα από τα νομιζόμενα, θέλει μεγάλο ταλέντο να γράφεις στίχους που δεν θυμάται κανείς, κοπιάζει λέγω να κάνει πράξη εν γραφή την απόσβεση της προσωπικότητάς του μέσα στο έργο. Και το καταφέρνει τόσο καλά που μας αναγκάζει να επιχειρηματολογήσουμε όχι για το μηδέν της γραφής, αλλά για το κάτω από το μηδέν της γραφής και μας υποχρεώνει να δώσουμε θετικό νόημα ακόμα και στον όρο ασημαντότητα. Αυτό είναι ο Καλοκύρης, ο ποιητής της Υψηλής Ασημαντότητας. Αν η ποίηση είναι τέχνη της Μνήμης, ο Δημήτρης Καλοκύρης επί δεκαετίες προσπαθεί να την κάνει τέχνη της Λήθης. και το καταφέρνει περίφημα. Διαβάζοντας την ποίησή του μπορείς να θυμηθείς το λευκό του Μάλεβις. Το κενό περιεχόμενο που σου επιτρέπει ένα διαλογισμό πάνω στον ίδιο το θεσμό της ανάγνωσης, όπως ας πούμε ο κος Μπλουμ του Τζόϋς διαβάζει στον Οδυσσέα στην τουαλέτα και συνειδητοποιούμε τον έσχατο χρόνο και τόπο περισυλλογής τους συγχρόνου ανθρώπου. Ο Δημήτρης Καλοκύρης πενήντα χρόνια κατά δήλωσή του ψάχνει το αριστούργημα που δεν του χαρίζεται και στο χρόνο της αναμονής που ισούται με μηδέν υφαίνει λευκής απόδοσης όσον αφορά στο νόημα ποιήματα. Έχει φτάσει την τέχνη του σε εκείνο το υψηλό μπορχεσιανό στάδιο που να τον διαβάζεις και να μην τον διαβάζεις είναι το ίδιο. Δεν είναι μικρό κατόρθωμα αν το καλοσκεφτείς.

Υ.Γ. Θα αποτελούσε ασύγγνωστη παράλειψη να μην αναφερθώ και στον πολιτικό στοχασμό του ανδρός, ο οποίος δήλωσε σε έγκριτη εφημερίδα ότι η αιτία της γενικότερης κοινωνικής μας κρίσης είναι τα αρκτικόλεξα Δ.Ε.Η., Ο.Τ.Ε. κλπ. Απάντηση τέτοιας βαθύτητας, που μόνο ένας στοχαστής επιπέδου Βιτγκενστάιν και άνω θα μπορούσε να δώσει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου