Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

Ροζικλέρ, δυο έργα

Μύριζε ουρία και τασάκι από τσιγάρα μα ήταν ο φτηνότερος ύπνος στην πόλη σε κουρασμένο φαντασιακό από κραιπάλη. Όπου ερχόταν η καθηγητάρα από τη Σαλονίκη που έκανε λέει ποιήτρια όποια του έβρισκε γκόμενο, για ένα λευκό μένος από μινέτο του πενήντα τέσσερα "κύριος Χριστιανόπουλος", κι εμείς σε στυλ Τζάκ Κέρουακ: "Πάρε τα ίσια σου μωρή πουστάρα μη σε σκίσω" και τον έβλεπες, με την κλωτσιά να κλαίει στον τελευταίο νιπτήρα από τις τουαλέτες, αυτόν, που πούλαγε ύφος κάθε βδομάδα στη φυλλάδα απ' το Συγκρότημα και αλήθευε εδώ, για μας που στη δική μας μέσα διαλεκτική, κοσμοπολίτες προλετάριοι, φανατικοί για γράμματα, και από μητέρας ομοφοβικοί, φυλάγαμε μια εσχάτη τρυφερότητα για το συμμαθητή που ήθελε μα φοβόταν τη διείσδυση, λάτρευε την Οδό Ονείρων και τα χέρια της Μαρία Κάλας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου